Als ik aan een hardloopwedstrijd meedoe, kan ik de eerste paar kilometer niet zo relaxed rennen als normaal tijdens m’n trainingsrondje. Ik ben dan ontzettend zenuwachtig. Wat kan ik daar tegen doen?

Je hebt te maken met wedstrijdspanning die kan ontstaan doordat je bijvoorbeeld bang bent dat het slecht zal gaan, druk voelt om een goede prestatie neer te zetten of gewoon spanning omdat de ambiance bij een wedstrijd anders is dan bij een training. Wedstrijdspanning voelt vaak vervelend aan. En wat willen we graag doen met gevoelens die niet fijn zijn: ze moeten zo snel mogelijk weg! We vinden dat we controle op nare gevoelens moeten krijgen, want ze belemmeren ons immers in ons presteren.

Het zo snel mogelijk wegduwen van wedstrijdspanning is niet de meest handige manier van omgaan met. Het is dan alsof de wedstrijdspanning een bal is die je onder water wilt duwen. Hoe harder je duwt, hoe hoger de bal weer uit het water komt. Zo is het ook met gevoel dat er niet mag zijn; hoe harder je het wegduwt, hoe meer het er niet mag zijn, hoe feller het weer tevoorschijn piept.

Door te accepteren dat dit gevoel er nu eenmaal bij hoort bij wedstrijden, is het gevoel ook plotseling veel beter hanteerbaar. Het is niet weg. Maar wel beter hanteerbaar. Je blijft er niet zo in hangen. Wat er namelijk ook nog vaak gebeurt is dat je je van te voren al druk maakt over dat je zenuwachtig gaat worden. Je doet er als het ware nog een schepje bovenop: je ontwikkelt angst voor de angst…

Gevoelens zijn er om gevoeld te worden! In plaats van zo vechten tegen wedstrijdspanning, kun je het ook toelaten. Als je erop gaat letten zul je merken dat als je zenuwachtig bent dat ergens in je lichaam een bepaalde lichamelijke ervaring geeft. Bijvoorbeeld een draai in je buik, of een brok in je keel. Of in verkramping in je handen of het optrekken van je schouderbladen. Onze gevoelens manifesteren zich ergens in ons lichaam. Door daar bewust van te worden en met je aandacht naar toe te gaan, zonder er iets aan te willen veranderen of zonder er een oordeel over te vellen (goed of fout), laat je het gevoel bestaan, accepteer je het gevoel. En op die manier kun je je aandacht weer makkelijker richten op de cadans van het lopen zelf, op de mensen langs de kant, de muziek die klinkt, het heerlijke gevoel van je spieren in werking of de prachtige omgeving waarin je loopt.